وجود ابرو برای شکل دادن صورت لازم بوده و چهره فرد در صورت ریزش ابرو دچار تغییر عمده می گردد.

علل ریزش ابرو

• بیماریهای غدد درون ریز یا تغییرات هورمونی

عواملی که بر تعادل هورمونی فرد تاثیر بگذارد می تواند باعث ریزش ابرو شود. این تغییرات هورمونی شامل حاملگی، بیماریهای تیروئیدی و مصرف قرصهای پیشگیری از بارداری است که خوشبختانه پس از قطع آن رویش مجدد رخ خواهد داد. از علل دیگر، مصرف داروهای هورمونی مثل دانازول، داروهای پیشگیری از بارداری، پروژسترون، دی اتیل استیل بسترول (DES) و HCG است.

• شیمی درمانی

اثر شیمی درمانی بر ریزش ابرو کاملا مشخص نیست. شیمی درمانی بر فعالیت بسیاری از سلولها تاثیر می گذارد و این موجب ریزش موقت مو می شود. شایعترین داروهای شیمی درمانی که باعث ریزش مو می گردد عبارتند از: سیکلوفسفاماید، بلئومایسین، دونوربیسین، متوتروکسات، تاموکسی فن، تاکسول، وینبلاسیتن، کلشی سین، ملفالان، ۵ فلورویوراسیل، اتوپوسید، اتامبوتول، اینترفرون آلفا، اینترلوکین.

• سرطانهای مهاجم و ریزش ابرو

سرطانهایی که از محل خود انتشار پیدا می کنند و مو را درگیر می کنند، مثل لنفوم که با درگیری و ضخامت تکه ای پوست همراه است و یا لوسمی که به بافتهای عمقی انتشار پیدا می کند.

• عفونت ها و ریزش ابرو

عفونتهایی که مستقیما بر فولیکول یا ساقه مو اثر می کند. شایعترین عفونتهای موثر بر مو عبارتند از:

1. عفونتهای قارچی
2. شپش
3. خارش و خراشیدن ابرو و مژه باعث کندن آن می شود
4. سیفلیس

باعث ریزش موی بید خورده می شود که بیشتر در مراحل پیشرفته اتفاق می افتد.

• بیمایهای اتوایمیون

از مهمترین آنها می توان به لوپوس اریتماتو، آلوپسی آره آتا و ویتلیگو اشاره کرد.

• التهاب ناشی از بیماریهای معمولی پوستی و ریزش ابرو

از جمله سبوره، پسوریازیس، اگزما و درماتیت تماسی می تواند در اثر خارش و خراشیدن منجر به ریزش موی ابرو شود.

• تومورهای پوستی

تومورهای پوستی به سرعت روی پوست رشد می کنند. به این دلیل که مو قادر نیست به درون این لایه ضخیم نفوذ کند، قابلیت رشد در این تومورها را ندارد. از جمله این ضایعات پوستی می توان به سبورئیک کراتوز، مول، هیپرپلازی غدد سباسه، زگیل و همانژیوم اشاره کرد.

• اختلالات انفیلتراسیون و ریزش ابرو

از جمله آلوپسی موسینوس، بیماریهای اسکلروز و اسکار خصوصا کلوئیدهای بزرگ.

• داروها

موی ابرو نیز مانند سایر موها تحت تاثیر بعضی از داروها ریزش پیدا می کند. از جمله آنها:

1. داروهای ضد فشار خون مثل پروپرانولول، اتنولول، کاپتوپریل، کلونیدین.
2. داروهای روانپزشکی مثل Prozac، لیتیوم، هالدول، آمی تریپتلین، دوگزپین، ایمی پرامین.
3. داروهای تشنج مثل فنی توئین، فنوباربیتال و اسید والپروئیک.
   

   ---

• فلزات سنگین و مواد سمی

از جمله نقره، ارسنیک، تالیوم، ید و طلا.

• مصرف بیش از حد ویتامین و مواد معدنی

از جمله ویتامین B و مشتقات ویتامین A که از جمله عوارض داروهای اکوتان و اترتینات است.

• درمان ریزش ابرو

1. در مواردیکه بیماری سیستمیک یا موضعی وجود داشته باشد، باید تحت درمان مناسب قرار بگیرند و در صورت کنترل مشکل داخلی، با استفاده از جراحی پیوند ابرو امکان ترمیم وجود دارد.
2. در مواردیکه علت ریزش ابرو بیماریهای روانپزشکی از جمله تریکوتیلومانیا باشد، فرد باید تحت درمان مناسب قرار بگیرد. چرا که در صورت عمل جراحی یا مصرف دارو کندن مجدد آن امکان دارد.
3. در صورتیکه علت ریزش ابرو، اسکار جراحی، ترومایا سوختگی باشد، با استفاده از جراحی پیوند ابرو قابل ترمیم می باشد.
4. در صورتیکه فرضیه موثر بودن آلوپسی آندروژنیک بر موی ابرو را بپذیریم، مصرف ماینوکسیدیل موضعی هم می تواند در کاهش ریزش ابرو مفید باشد.